وبلاگ هنرآرت
» قدر همسرت را بدان
به غیر از احساس فقدان عزیزان در بسیاری از لحظات سال ، برخی لحظات وجود دارند که بیشترین عمق از فقدان و فراق ، لمس می شود . مثلا شب یلدا ، یا چهارشنبه سوری و غیره . اما به باور من بیشترین احساس فراق و فقدان عزیزان ، در لحظه ی تحویل سال جدید احساس می شود .
سالهاست که روی معشوق را ندیده و حتا کلمه ای را با صدای او نشنیده ام ، حتا از دیدن عکسش نیز محروم بوده ام اما همیشه روزها و شبهایی هستند که دل به نهایت فشار ، فقدان و فراق را احساس می کند . همیشه بر سر سفره ی تحویل سال ، دلم می گیرد که اگر او بود ، سال نیز به برکت دیگری تحویل می شد . با شور و هیجان بیشتر ، با عشق بیشتر و با شادی بیشتر .
مدتی مسئولیت مشاوره دادن به زوج هایی که قصد طلاق و جدایی از هم داشتند بر عهده ی من بود . باید دستنوشته ی من را به نزد قاضی می بردند تا دستور طلاق صادر شود . اما این کار یکی از سخت ترین کارهای عالم بود . بهتر این است که انسان با خط خویش انسانها و قلوبشان را به هم وصل کند تا اینکه آنها را از هم جدا کند . اکثر افرادی که برای مشاوره به من ارجاع داده می شدند ، کسانی بودند که در همان جلسه ی اول درخواست می کردند که اذیتشان نکنم و بگذارم سریع از هم جدا شوند ، علت جدایی را در عدم تفاهم دانسته و تغریبا بسیاریشان آنقدر از هم متنفر بودند که حتا خانواده هایشان نیز ، مراودات با یکدیگر را به کلی قطع کرده بودند . همیشه اولین صحنه ای را که در ذهن خویش می دیدم ، صحنه ی روزهای خواستگاری ، قرار گذاشتنها ، نامزدی و غیره بود . این صحنه ها قطعا در بدو زندگی مشترک آنها وجود داشت ولی آنها به یاری هم توانسته بودند تمام آن لحظات شاد را به چیزی تلخ تر از زهر مار تبدیل نمایند .
مطلب مرتبط
چگونه رشد مو را افزایش دهیم؟یکی از کارهایی که می کردم این بود که از آنها می خواستم که در ده صفحه ی A4 ، خاطرات خوش دوران ابتدایی آشنایی با هم را بنویسند . معمولا حسش را نداشتند ، احساسی چندش آور داشتند و گاهی از زیر کار نوشتن فرار می کردند . اما آن عده که بر هوای نفس خویش مسلط شده و تمرینی را که به آنها سپرده بودم انجام می دادند ، بسیار موفق تر بودند . از این روی که در برخی این یادآوری آنچنان قدرتمند بود که مشکلات کنونیشان را کوچک می کرد و باعث می شد از زاویه ای دیگر به مشکلات بنگرند و لجبازی را کنار بگذارند . مثلا یادم هست که آقایی که از سوی همسرش و به واقع متهم شده بود به ارتباط با زنی دیگر ، به تنهایی به نزد من آمد و گفت : هزار بار تشکر از این تمرین ، تازه یادم آمده همینگونه که الان فکر می کنم این زن دوم همه ی دنیا و آخرت من است ، در دوران ابتدایی آشنایی با همسرم نیز همین حس را به او داشتم . الان می دانم که این حس ممکن است به همین راحتی از بین برود پس مردی در آن است که این حس را نسبت به همسر خودم زنده نگاه دارم . آری ، اکثر ما یادمان می رود که چقدر شیفته ی هم بودیم ، شاید من هم که این خطوط را می نویسم اگر سالها پیش به وصال رسیده بودم ، اینقدر عشق و شور و هیجان در من زنده نمانده بود . ولی این نکته را می دانم که یکی از سنتهای بسیار خوب در برخی فرهنگها ، سنت نوشتن خاطرات روزانه است . لازم نیست این خاطرات ده ها صفحه باشند گاهی در پایان برخی روزها ، نوشتن یک جمله ی کوتاه می تواند معرف کل روز ما باشد . اگر این عادت را در خود ایجاد کنیم ، با مرور خاطرات گذشته درخواهیم یافت که حس های بد به زودی از بین رفته اند ، عشق و شور عظیمی نسبت به همسرمان داشتیم ، در فراقش می سوختیم و وصالش را از زمین و زمان طلب می کردیم و غیره .
روی سخنم با کسانی است که متاهل هستند . در این شرایط اجتماعی که پیش آمده و همه خانه نشین شده اند ، یکی از کارهای مثبت این است که اختلافاتمان را در یک جهت مشترک حل کنیم . ما اختلافات را کنار نمی گذاریم چون این کار ایجاد مشکلات بزرگتری در آینده می کند ، ولی می توانیم اختلافات را با هم حل کنیم ، می توانیم سر کوچکترین چیزها به همدیگر خشم نکنیم و زخم زبان نزنیم ، چرا که هر شرایطی پیش بیاید ، حتا مثل شرایط کنونی ، باز ما با هم خواهیم بود ، زیر یک سقف و در یک خانه .
در این یکی دو روز آخر سال ، بیاییم و عاشقانه های دوران نامزدی خویش را به یاد آوریم . بکوشیم تا به یاد آوریم که چه احساسی نسبت به وصال با هم را در دل می پروراندیم . به خاطر آوریم که چه وعده های عاشقانه که با هم کردیم و چقدر در برابر هم متواضع بودیم و ازخودگذشتگی نشان می دادیم . امروز تنها درصد کمی از آن احساسات و وعده ها و تواضع و محبت ، می تواند ما را به عمیقترین رابطه
های متقابل برساند . بیایید و از آنها که به معشوق خویش واصل نشدند بپرسیم که در این لحظات چقدر احساس فراق و درد می کنند ، آنوقت قدر یکدیگر را بهتر خواهیم دانست . زندگی در این دنیا آنقدر زودگذر است که ارزشش را ندارد که حتا برای بزرگترین چیزها ، نزدیکترین و عزیزترین کسمان را آزرده کنیم . کسی که حتا نفسهایمان را با هم شریک شده ایم . امروز کوچکترین کاری که در سپاس نسبت به وصال را می توانیم انجام دهیم این است که قدر همدیگر را بدانیم و اختلافات جزئی را نادیده گرفته و اختلافات کلی و بزرگتر را حل کنیم . با علم و به قدرت عرض می کنم ، که اگر کمی احساسات دوران ابتدایی آشنایی مان را زنده کنیم و اگر تنها کمی از آن محبتها ، وعده ها و تواضع ها را در خویش متجلی کنیم ، بزرگترین مشکلات بینمان نیز از بین خواهند رفت . بیاییم به شکرانه ی وصال و به شکرانه ی اینکه آه جدایی و فراق را نمی کشیم ، قدر یکدیگر را بدانیم و از وجود هم لذت ببریم .
با سپاس
محسن نامدارزاده
م.ن.صفا
